چکیده:
نفس‌شناسی از مبادی و مقدمات خداشناسی در معارف اسلامی است. دو تن از سلسله‌جنبانان حکمت متعالیه از قرن یازده و قرن چهارده، صدرالدین شیرازی و علّامه طباطبایی;، بر این باور تأکید خاص نموده‌اند. دو حکیم با وجود وحدت در هدفِ معرفتی رهیافتی متفاوت دارند؛ در اندیشة فلسفی ملاصدرا نفس خلّاق مثال و نمونه‌ای از خدای خالق است، اما علّامه طباطبایی شناخت نفس را شناخت موجود غیرمستقل و تعلقی و ربطی می‌داند که مقارن با شناخت ذات مستقل است. در این مقاله برآنیم تا بدین پرسش پاسخ گوییم که کدام یک از معرفت حصولی یا حضوری نفس زمینة معرفت حضوری یا حصولی خداست؟ با توجه به مبانی حکمت متعالیه، بدین حقیقت دست می‌یابیم که تنها معرفت حضوری نفس است که زمینة معرفت حضوری رب را نتیجه می‌دهد، چرا که حقیقت علم حضور و وجود است.

دانــلود