چکیده:
وجود انسان ترکیبی از نفس (وجود غیر مادی) و بدن(وجود مادی) است، بنابر دیدگاه ملاصدرا نفس اصیل است و حاکم بر بدن، مشخصه نفس انسان به عقل اوست. لذا هم قوام نفس به اوست و هم او عامل تمییز انسان از دیگر موجودات شده است. کارکرد عقل، شناخت و فهم است؛ انسان با داشتن عقل عملی بدن را تدبیر و کنترل کرده تا زمینه مناسب برای ارتباط عقل نظری با عالم غیر مادی و ملکوت فراهم شود،حاصل این حرکت عقل، حریت و آزادگی در حیطه عقل عملی و علم و حکمت در حیطه عقل نظری خواهد بود. و غایت این حرکت، رسیدن به خداوند با استقرار د رعبودیت است. بدین طریق معرفت نفس حرکتی است علمی - عملی که همه ارکان وجودی انسان از اندیشه و انگیزه و عمل را، تحت تاثیر قرار می دهد. انسان در نگرش دگرباره به جایگاه خویش، هستی و خداوند به معرفت نوینی دست می یازد، این دیدگاه یا معرفت جامع اخلاقی با توجه به اینکه وصف عدل خداوند در حیطه ذات و افعال الهی در مرحله اول ناظر به حیطه شناختاری است که درصدد تعریفی حقیقیاز خویشتن، هستی، مبدء، معاد و نحوه ارتباط آنها با محوریت انسان سالک است. در مرحله بعدی ناظر به تحولات درونی سالک در عرصه انگیزه و انگیزش هاست، گرایش به کمال مطلق و شوق به استکمال در گام های نخست، و جذبه ذات کمال مطلق در ادامه مسیر، انگیزه ای می شود تا سالک برانگیخته شود و در انگیزشیبا تمامی ظرفیت های وجودی اش حرکتی شورآفرین و مشتاق داشته باشد. حرکت انسان، ظرافت های خاص خودش را دارد و همواره آسیب هایی آن را تهدید می کند. برای تنظیم و حفاظت آن، شناخت مراحل راه و نحوه سلوک انسان به نظامی نیاز مند است. نظام تربیت اخلاقی عهده دار این مهم است تا نخست انسان خود را تربیت نماید و در سلامت از انحراف و سقوط به مقصد برسد، در مرحله دوم، انسان در مقابل موجودات و هدایت آنها به سمت کمال مسئولیت اخلاقی دارد، این شان انسان کامل است که مراحل سلوک معرفتی را به همراه آنان در پیش گیرد و در یک حرکت جمعی جهان هستی را بسمت کمال مطلق رهسپار شوند. کلید واژه ها: معرفت نفس، اخلاق،انگیزه، تربیت اخلاقی، صدرالمتالهین.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد