چکیده:
این پژوهش نتیجه تلاش های مستمر در زمینه حدوث و بقاء نفس از منظر حکمت متعالیه می باشد؛ که آراء صدرالدین محمد شیرازی به عنوان بنیانگذار این مکتب مورد توجه قرار گرفته است و مشتمل بر چهار فصل است. منظور از نفس در اینجا جوهری است مجرد از ماده ذاتا و متعلقق به ماده فعلا، که همان نفس ناطقه انسانی است که انسان را از سایر حیوانات متمایز می کند. در این پژوهش حدوث نفس ناطقه یعنی همان چگونگی پیدایش نفس، یکی از دو محور مورد بحث می باشد. که در بان این مطلب دو احتمال وجود دارد: ‎۱- این که حدوث نفس روحانی باشد، یعنی نفس به عنوان موجود روحانی، پس از پیداسش جسم و بدن به بدن تعلق گیرد. ‎۲- با این که نفس جسمانیه الحدوث است، یعنی حادث به حدوث بدن می باشد که از ابتکارات و شاهکارهای فلسفه صدرالدین شیرازی می باشد. ملاصدرا با توجه به مبانی منحصر به فرد خود در پی اثبات حدوث جسمانی نفس می باشد. که آراء و نظریات او در این زمینه قابل توجه می باشد. محور دوم در این پژوهش، بقاء و جاودانگی نفس ناطقه است. آیا نفس موجودی باقی است یا اینکه حیات و بقای او در گرو حیات و بقاء بدن است؟ در بحث بقاء نفس و چگونگی حیات آن، از جمله مباحث مهمی که مطرح می شود، بحث تناسخ می باشد که در پایان پژوهش بصورت مختصر و گذرا به آن می پردازیم.

دانــلود