چکیده:
مستشرقان که اغلب پیروان نظریه‌ی ذات‌گرایی خشونت در اسلام به شمار می‌روند، با تمسّک به دسته‌ای از آیات قرآن، متون روائی و رفتار تاریخی برخی از خلفای مسلمان ادعا کرده‌اند که قرآن و اسلام در سرشت خود خشونت بنیاد است. هدف پژوهش حاضر نقد و ارزیابی این نظریه از دیدگاه اندیشمندان غیر مسلمان و تبیین عوامل و زمینه‌های شکل‌گیری قرائت معطوف به خشونت از اسلام در میان طرفداران این نظریه است. روش پژوهش به لحاظ شیوه‌ی اجرا روش تحلیلی نقد، به لحاظ هدف، بنیادی و به لحاظ ابزار گردآوری داده‌ها اسنادی و کتابخانه‌ای است. یافته‌های تحقیق نشان داد که اسلام و قرآن به‌ صورت مطلق نسبت به خشونت لااقتضاء است، یعنی نه آن ‌را به شکل کلی نفی و نه آن ‌را اثبات می‌کند. در آیات قرآن، گرچه خشونت مشروع به رسمیّت شناخته شده، اما همواره به عنوان آخرین روش از آن سخن به میان آمده است. این امر به همراه عوامل دیگر سبب شده تا برخی، خوانشی خشونت‌آمیز از دین اسلام ارائه نمایند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد