چکیده:
اتین ژیلسون (1884 ـ 1978) قرون وسطا شناسی که به فیلسوفان این دوره به خصوص توماس آکویناس علاقة فراوانی دارد، در اثر معروف خود، هستی در اندیشة فیلسوفان دیدگاه‌های ابن‌سینا را به عنوان فیلسوفی که اندیشه‌های او در قرون وسطا بسیار تأثیرگذار بوده است، در چندین مسأله از جمله ماهیت لابشرط، زیادت وجود بر ماهیت، امکان ذاتی و قاعدة علیت گزارش و نقادی کرده است. از نظر ژیلسون، ماهیت لابشرط قابل تصور نیست؛ زیادت وجود بر ماهیت، یک مفهوم دینی است تا فلسفی؛ امکان ذاتی یک فرض تناقض‌آمیز است و قاعدة علیت به موجَبیت واجب تعالی منتهی می‌گردد. نوشتار حاضر، ابتدا تلقی ژیلسون از دیدگاه‌های ابن‌سینا در هر مسأله را بازگو می‌کند. سپس به نقدهای ژیلسون که به زعم او، هستی‌شناسی ابن‌سینا را با چالش روبرو کرده است، می‌پردازد. همچنین دیدگاه‌های ژیلسون و نقدهای او نقادی و ارزیابی مجدد می‌شود.

دانــلود