چکیده:
جعفربن حسن حلی (676 - 602 ق) مشهور به «محقق حلی» از فقهای به نام شیعه در قرن هفتم، و صاحب تألیفات عدیده‌ای در فقه، اصول، کلام و منطق می‌باشد. محقق حکومت را از ضروریات جامعه و ضامن سلامت آن می‌داند و در جای‌جای آثار خود سخن از سلطان عادل یا امام به میان آورده است وی حکومت در عصر حضور معصوم را ویژه ایشان و حکومت در عصر غیبت را به دلیل نیابت فقها از معصومین و این‌که آنان آگاه‌ترین افراد به شرع می‌باشند و به‌اصطلاح او «من الیه الحکم بحق النیابة» هستند به آنان اختصاص می‌دهد. مهم‌ترین عنصر در اندیشه سیاسی وی عنصر امر به معروف و نهی از منکر است. و به همان دلیل ضرورت تأسیس حکومت و وجوب پذیرش ولایت از طرف سلطان عادل و حتی استحباب آن از طرف سلطان جائر را منوط به انجام امر به معروف و نهی از منکر می‌داند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد