چکیده:
گاه، برخی در برابر دریافت مزد، به اتیان اعمال عبادی مبادرت می‌ورزند. لزوم قصد قربت در انجام اعمال عبادی، دریافت مزد را برای اتیان قربی اعمال عبادی، ناهماهنگ نشان می‌دهد. این ناهماهنگی ظاهری، فقیهانی را که در صحت اعمال عبادی مذکور، سخن می‌گویند، بر این وا می-دارد که به توجیه آن، اهتمام ورزند و تحلیلی در این خصوص بیان نمایند. نظریه‌ی داعی بر داعی، محصول تلاش این دسته از دانشیان فقه شیعه است. هر چند به جهت میراث فقهی بر جای مانده از این گروه از فقیهان شیعه، ادبیات مکتوب فقه شیعه با نظریه‌ی داعی بر داعی، نا آشنا نیست، ولی بررسی نوشته‌های فقهی، تدوینی را از این نظریه، گزارش نمی‌دهد؛ از این رو، نوشتار حاضر می-کوشد در پی پیشینه شناسی نظریه‌ی داعی بر داعی در ادبیات مکتوب فقه شیعه، با تبیین مبنای پیروان نظریه‌ی داعی بر داعی و بررسی نقدهایی که منتقدان، بر این نظریه، روا می‌دارند، به این هدف نایل آید و در نتیجه، صحت و استواری نظریه‌ای را نمایان می‌سازد که بر استدلال عقلی استوار است و در تحلیل و توجیه مباحث معرفتی فقه عبادات، کارکرد دارد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد