چکیده:
فخرالمحققین (682 ـ 771 هـ . ق) سیاست را به معنای نظام مشارکت فرد با سایرین تلقی کرده و نیاز به قانون و شریعت الهی را برای برقراری نظم مطلوب، ضروری دانسته و از این زاویه، ارتباط وثیقی بین دین و سیاست برقرار می‌سازد. این ارتباط در عصر حضور، تنها امامان معصوم را شایسته حکومت دانسته و در عصر غیبت، فقیهانِ واجد شرایط را با عناوین «ولیّ‌المسلمین» و «من له الولایة» دارای همان اختیارات حکومتی دیده و ریاست عمومی آنان را ضروری فرض می‌کند. اثر حاضر، اندیشه سیاسی وی را در این فصل‌ها می‌کاود: زندگی و زمانة او، مبانی و کلیات. هم‌چنین نظام سیاسی، ارکان حکومت اسلامی، سیاست داخلی و خارجی حکومت اسلامی از نگرگاه فخرالمحققین.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد