چکیده:
ابن ابی‌الحدید معتزلی، به‌عنوان شارح نهج‌ البلاغه بخش عمده‌ای از کتاب خویش را به مباحث تاریخی اختصاص داده است. او در دوره‌ای از تاریخ اسلام می‌زیست که جامعه اسلامی، به دلیل تهاجم مغول، بخشی از میراث علمی خویش را از دست داد. کتاب شرح نهج البلاغه عملاً منتقل‌کنندة داده‌های تاریخی پیشینیان به صورت روشمند به ادوار بعدی می‌باشد و همچنین دربردارندة نوعی تفکر حاکم بر جهان اسلام است که خواهان وحدت شیعه و سنی در آن دوران بود. این اثر بر اساس اهمیت تاریخی شرح نهج البلاغه می‌کوشد تا تاریخ‌نگاری ابن ابی‌الحدید را با توجه به بینش و روش تاریخی او بررسی نماید و زوایای پنهان تأثیرگذار در اندیشه تاریخی ابن ابی‌الحدید را روشن نماید.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد