چکیده:
پل تیلیش الهی دان بزرگ معاصر، در باب چیستی ایمان و چگونگی رابطه آن با عقل نظریه ای ویزه، ارائه داده است. به نظر او ایمان نه علم به حقیقتی است نه اعتقاد به گزاره ای، نه اختیار عقیده ای، و نه احساس شخصی خاصی نسبت به کسی یا چیزی، هر چند همه این ها در ایمان دارند، اما ایمان مساوی اینها نیست. ایمان از نگاه او به عنوان حالت دلبستگی واژسین، عمل کل شخصیت است که محور حیات شخصی روی می دهد و کل شخصیت را در بر می گیرد. او عقل را به عقل ابزاری و هستی شناختی تقسیم کرده، می گوید، عقل ابزرای است که به معنای روش علمی، دقت منطقی و محاسبه گری فنی است صورت انحطاط یافته عقل هستی شناختی است که به معنای مبدا معنا و ساختار، و اساس معیارها و اصول است. تیلیش معتقد است که عقل و سایر حیثیت های شناختی، چون علم، قدرت قضاوت درباره ایمان را ندارند. حقیقت ایمان، کاملا برکنار از حقیقت عقل است. این تلقی و، همچنین دیدگاه غیر شناختاری دراره ایمان از سوی منتقدان مسیحی مورد نقد واقع شده است. ما در این نوشته، دیدگاه تیلیش را با توجه به مبانی اسلام نیز مورد بررسی قرار داده و اثبات کردیم که دیدگاه او نمی تواند با رهیافت اسلام در باب عقل و ایمان همسو باشد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد