چکیده:
یورگن هابرماس برخلاف پیشینیان خود که در سنت پوزیتویستی نظریه پردازی می کردند و اصالت را به قلمرو حس و تجربه مشاهده می دادند و کاری به حوزه ها هنجارها و ارزشها نداشتند و عقلانیت را در حوزه تجربی می جستند عدول کرده و با نقد از عقلانیت صوری و ذاتی به عقلانیت انتقادی رسید و وارد حوزه های بایدها و نبایدها شد و اخلاق گفتمان را پیش کشید و از پروژه ناتمام مدرنیته و روشنگری سخن گفته است. و اما فارابی نیز اگر چه مستقیما از عنوانجامعه شناسی استفاده نکرد ولی در مقایسه با هابرماس از ظرفیت زیادی در تبیین واقعیتهای اجتماعی جامعه ما برخوردار است مواردی که فارابی به آن می پردازد از موضوعاتاصلی حوزه‌های جامعه شناسی است مثلا طبقه بندی انواع جوامع با ملاک عقلانیت. پرداختن به قدرت که در بحث ریاست مدینه فاضله که موضوع جامعه شناسی سیاسی است و. اینکه از سعادتجوامع صحبت می کند همان موضوعی که هابماس در پروژه ناتمام مدرنیته دنبال می کند. بین اصالت فرد یا جامعه قابل به اصالت فرد است و در یک جمع بندی تمام حوزه هایی که هابر ماس وارد شده فارابی هم ورود کرده امام نقطه قوت فارابی در این است که از دو منبع وحی و عقل قدسی در مقابل عقل رفی هابرماس استفاده کرده است. و مثل هابرماس گرفتار نسبیت نمی شو چون به نفس الامر معتقد است نه به حقیقت تصنعی که روشنفکران بنشینند و با توافق طبق رعایت موازین اخلاقی حقیقت رابسازند و زیست جهان را از سلطه اقتدار پول و قدرت برهانند. و در نهایت نویسنده طبق استناد به مباحث این رساله به این نتیجه می رسد که فلسفه اجتماعی فارابی به یک معنا همان جامعه شماسی مصطلح است.

دانــلود