چکیده:
انسان، و جایگاه او در عالم هستی از جمله موضوعاتی است که همواره اذهان اندیشمندان را به خود معطوف داشته است و در این راستا سخنان فراوانی گفته شده و کتابهای متنوعی به نگارش درآمده است. در این موضوع هر کسی از زاویه خاصی در مورد این موجود برتر سخن گفته و به معرفی او پرداختند. به جرات می توان ادعا کرد سخنانی که از زبان عارفان بالله در جهت شناختن و شناساندن مقام انسانی بیان گردیده در دیگر آثار بشری یافت نمی شود. در این رساله کوتاه، نویسنده بر آن شد تا با اندک بضاعت علمی که در توان دارد به این موضوع پرداخته و نظرات دو تن از عارفان بزرگ محیی الدین ابن عربی و حضرت امام را بیان دارد. گرچه مدعی نیستم توانستم به نحو احسن آنه را بیان دارم لیکن می تواند برای مطالعات و تحقیقات بیشتر دوستداران این مباحث مقدمه مفیدی باشد. آنکس که زکوی آشنایست داند که متاع ما کجایست در این رساله ابتدا به بیان اجمالی از زندگی و افکار ابن عربی و امام پرداختیم و سپس مباحث آشنایی با خداشناسی و جهان شناسی عرفانی که می تواند مرتبط با بحث اصلی یعنی انسان شناسی عرفانی باشد را به بحث گذاشتیم و به بیان برخی از نظرات عرفانی ابن عربی و امام، در مورد توحید، وحدت وجود، علما، حضرات خمس، تجلی الهی پرداختیم و در بخش دوم اصل بحث در سه فصل به بیان تعریف کامل؛ ارتباط آن با خدا و موجودات، ویژگی های منحصر به فرد انسان کامل و در آخر به بحث ولایت انسان کامل اشاره نمودیم که مخصوصا در این فصل اخیر دیدگاههای برخی از اندیشمندان را نیز، اشاره کردیم.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد