چکیده:
وجود انسان وجودی اعتباری و فرعی است که به اعتیار وجود اصیل و در سایه فیضان واجب تعالی موجود گشته است و می تواند قوای ضعیف خویش را در سایه وجود شدید او به فعلیت برساند. در واقع انسان در مسیر تکامل و حرکت اشتدادی خود به مرتبه ای می رسد که می تواند حضرت حق را با قلب خود مشاهده کند. رویت قلبی نوعی علم به خداوند و ارتباط با اوست. البته مراد از رویت رویت حسی نیست که در مادیات صورت می گیرد بلکه منظور رویت با چشم دل است که مرتبه ای از علم حضوری است علم حضوری قسمی از علم است که معلوم بدون واسطه در احاطه عالم است. قلبی بودن رویت مشعر به وجدانی و غیر مادی بودن این نوع از علم و ادراک است که بدون فکر و استدلال برای اولیا الله که به مقام عبودیت رسیده اند حاصل می شود. در واقع رویت و نظری که در برخی از آیات قرآن کریم درباره خداوند بیان شده است. به این معنا است که هر کس به اندازه سعه وجودی خود می تواند به مرتبه ای از این نوع علم و ادراک برسد. به این ترتیب که نفس انسان بر اساس حرکت جوهری که دار باید مراحلی را طی کند و در این مسیر عقل نظری و عملی خود را به تکامل برساند تا در نهایت با کنار زدن حجابها بهاندازه سعه ی وجودی و تجردی که پیدا کرده به شهود و رویت قلبی حق نائل شود. واژگان کلیدی: رویت، قلب، ادراک، علم حضوری.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد