چکیده:
در پاسخ به اين پرسش كه فهم روحانيت از مدرنيته چيست؟ و در قبال آن چه موضع و نسبتي برقرار كرده است؟ اين رساله مي‌كوشد با بصيرت و بينشي هرمنوتيكي، به حقيقت و شرايط حصول فهم روحانيت از تجدد نائل آيد. اين رساله،‌ درآغاز مي‌کوشد تبار و زمينه فهم روحانيت از تجدد را در درون تاريخ وسنتي که حوزه علميه قم در درون آن شکل گرفته، بررسي وسپس چرخش هرمنوتيکي آن را در سال‌هاي پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي نشان دهد. بدون ترديد روحانيت دراين سال‌ها به خودفهمي و دگرفهمي ميموني دست يافته و به امکان‌هاي وجودي خود توسعه بخشيده است. بررسي‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد که فهم روحانيت از غرب تا حدودي بر خلاف سال‌هاي قبل از انقلاب از الگوي واحدي پيروي نمي‌کند و دچار تفاوت‌هاي جدي شده است. امروزه برخي روحانيون کليت مدرنيته را به چالش کشانده و بنوعي درصدد احياي تفکر سنتي يا سامانه گذ‌‌‌شته‌اند. برخي ديگر، که در اين رساله از آنها به روحانيون طبقه متوسط ياد مي‌کنيم، به پذيرش بسياري از مولفه‌هاي آن تن مي‌دهند ، برخلاف سنتي‌ها، نگاهي تئولوژيک به آن ندارند، مسائل غرب به عنوان شبهه بررسي نمي‌کنند و سعي مي‌کنند براي دريافت بهتر غرب به آثار کلاسيک و جديد آن مراجعه نمايند. گروهي ديگر ضمن مقاومت در قبال مفهومي به نام غربگرايي، اما بنا به الزامات زمان و مکان ،جنبه‌هايي از مدرنيته را پذيرفته و تعامل اسلام و مدرنيته را از طريق هم نهادسازي دنبال مي‌کنند . وبالاخره اينکه گروهي ديگر از روحانيون از مسير نقدي که بر حوزه حديث محور و عقلانيت استعلايي حاکم بر آن روا می‌دارند بنوعي‌ با عقلانيت وخردورزي جديد هم افق مي‌شوند. هر يک از اين جريان‌ها، در درون به گونه‌ها و ديسيپلين‌های متنوعي تقسيم و بدين‌گونه حوزه علميه قم را از اين حيث متکثر مي‌سازند.

دانــلود