چکیده:
تجربه‏ای که مسیحیت در غرب از مدرنیته دارد با تجربه ما یکی نیست; البته ما چیزهایی در باب آزمایش غربی در گزارشهای تاریخی و در آثار کلامی و فلسفی و کتابهای علوم اجتماعی خوانده‏ایم. غرب نیز از وضع ما بی‏خبر نیست، ولی درد ما به آسانی در خبر رسمی عصر نمی‏گنجد. به این جهت، اگر شرح این تجربه‏ها را به هم باز می‏گفتیم گام بزرگی در راه حصول همزبانی و هم‏سخنی و همداستانی برمی‏داشتیم.
مسیحیت در خانه خود شاهد و تماشاگر روییدن و رشد نهال مدرنیته (تجدد) بوده است و حال آن که ما آن را در زمانی که بر و بار آورده بود، در بیرون خانه خود دیدیم و ثمرش را پسندیدیم و قدری از آن را خریداری کردیم. مسیحیت اکنون چند قرن است که با مدرنیته به سر می‏برد; من در باب این تاریخ حکمی نمی‏کنم، ولی بدون تامل در آن هیچ چیز در خصوص نسبت میان مدرنیته و دین نمی‏توان گفت. این که چگونه مدرنیته پدید آمد و در خانه مسیحیت نزول کرد و به آن خانه نظم تازه بخشید و صاحب خانه را به ورود و شرکت در نظم خود و پیروی از آن فراخواند و صرفا گوشه کوچک اما مجللی از خانه را برای نیایش و عبادت در اختیار او گذاشت، درام تاریخ جدید است و شاید نیچه حق داشت که این تاریخ را تاریخ تراژیک می‏دید. این تاریخ هرچه باشد ما هم از حدود صد سال پیش به نحوی در آن سهیم و شریک شده‏ایم. ما هنگامی که دین در برابر تعرضهای مدرنیته موضع دفاعی گرفته بود و مجال تفکر و تامل، چندان وسعت نداشت‏با تجدد برخورد کردیم.

دانــلود