چکیده:
برداشت‏های متعدد و گاه متضاد از متون دینی، یکی از موضوعات جدیدی است که امروزه در فرهنگ اسلامی مطرح شده ‏است. ازجمله بسترهای مناسبی که زمینه طرح این نظریه را فراهم آورد، تعدّد معنایی قرآن و هرمنوتیک فلسفی است. قرآن به‌عنوان اصلی‏ترین منبع فهم دین، دارای تعدّد و ساحت‌های مختلف معنایی است، هرمنوتیک فلسفی نیز رویکرد ویژه‌ای به مسئله فهم و تفسیر متون است. ضمن آن‌که پذیرش تعدّد قرائت‌ها موجب اعتباربخشیدن به همه قرائت‏ها و فهم‌ها از متون دینی ازجمله قرآن است که این خود موجب سردرگمی و ضلالت انسان‌ها می‏گردد. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی، ضمن اشاره به مبانی مختلف، طرح نظریه تعدّد قرائت‌ها و پیامدهای حاصل از پذیرش این نظریه، دومبنای تعدّد معنایی قرآن و هرمنوتیک فلسفی را مورد بحث و بررسی قرار داده است. نتیجه حاصل گویای این است که، از نگاه مصباح‏یزدی، مقصود از بطن‌های قرآن، فهم‏های طولی و ذومراتب، غیرمتعارض باهم و ضابطه‏مند است که با این خصوصیات، هیچ‌گونه ارتباط و تلازمی با هرمنوتیک فلسفی و تکثر قرائت‏ها ندارد؛ بنابراین امکان قرائت‌های مختلف از یک متن، نتیجه نوعی نگرش درباره هرمنوتیک فلسفی است.

دانــلود