چکیده:
مقاله پیش رو سعی دارد نظریه ساخت اجتماعی واقعیت را از منظر جهان‌های اجتماعی پارسانیا مورد نقد و بررسی قرار دهد. این نقد با روش تحلیل منطقی داده‌های کتابخانه‌ای و در دو ساحت انجام شده است. ساحت اول؛ نقد بیرونی نظریه است که مبانی نظریه را مورد مداقه قرار داده است. از منظر انسان‌شناسی نشان داده شد که نظریه برگر بر خلاف حکمت صدرایی به نفس مجرد جوهری قائل نیست و در مقابل برای انسان قائل به مفهومی با عنوان اگوی انضمامی است. در نقد هستی‌شناسانه نشان داده شد که برخلاف برگر که زیست‌جهان ساخته انسان‌ها را به دلیل بداهت بی‌واسطه و تام آن واقعی قلمداد می‌کند، جهان‌های اجتماعی برای جهان اجتماعی وجودی حقیقی و نه پدیداری قائل است که با نفوس انسان‌ها بنابر نظریه اتحاد علم و عالم و معلوم متحد است. در نقد معرفت‌شناسی نیز نشان داده شد که در حکمت اسلامی اعتبارات اجتماعی مبتنی بر طبیعت، حقیقت و غایت انسانی است برخلاف معرفت‌شناسی برگری که اعتبارات اجتماعی مبتنی بر بین الاذهانیت مشترک برساخته انسان‌هاست. ساحت دوم نقد درونی نظریه است که انسجام نظریه را با نقدهایی از قبیل خود متناقض بودن، تقلیل‌گرایی و ... مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد