چکیده:
یکی از بایسته‌های عبادت‌هایی همچون نمازهای روزانه، حصول و حفظ طهارت است. این موضوع درباره افرادی که به بیماری بی‌اختیاری در دفع ادرار و مدفوع دچار هستند، چالش‌انگیز خواهد بود. برخی فقیهان بر این باورند که در صورت وقوع دو یا سه بار حدث در طول نماز، واجب است که در هنگام نماز، طهارت‌های تازه حاصل شود. راهکار اینان، قرار‌دادن ظرف آبی نزدیک نمازگزار است تا پس از دفع غیر‌اختیاری، بی‌درنگ وضو سازد. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره‌مندی از منابع إسنادی در پی بازخوانی ادلّه باورمندان به این حکم است. پس از دسته‌بندی این ادلّه، در گام پسین، مناقشه‌ها و اشکالات وارد بر این دلایل تبیین شده‌اند. نتیجه اینکه بنا بر سه عامل ذیل، حکم پیش‌گفته استوار نمی‌نماید: بسنده‌نبودن دلالت ادلّه لفظی مورد استناد برای حکم، وجود روایات مخالف در موضوع و نیز امتنانی‌بودن ادلّه دالّ بر وظیفه مسلوس و مبطون. به نظر می‌رسد حکم به کفایت وضوی اولیّه برای این بیماران به واقع نزدیک‌تر باشد.

دانــلود