چکیده:
فقیهان امامیه در خصوص حکم گزیدن چند همسر یا به تعبیر دیگر، حکم تعدد زوجات بر یک نظریه نیستند و دیدگاه‌های مختلفی ارائه داده‌اند؛ برخی معتقد به استحباب چندهمسری شده و عده ای قائل به اباحه مطلق آن شده اند. گروهی نیز حکم اباحه را از ناحیه موضوع تقیید زده یا به برخی شروط منوط ساخته اند. در عین حال، عده ای بر کراهت تعدد زوجات پای فشرده و برخی نیز با مراجعه به نصوص شرعی حرمت آن را نتیجه گرفته اند. شگفتا که این چگونگی موجب نشده پژوهشگران و اندیشمندان عرصه فقه و حقوق موضوع فوق را به طور مبسوط و مستتقل واکاوند. بلکه ادبیات پژوهشی حول این مسأله، عمدتاً ناظر بر مسائلی غیر از حکم شرعی آن است. این در حالی است که اختلاف شگرف موجود در ناحیه حکم مسأله از یک سو و آثار علمی و اجتماعی مهمی که بر آن مترتب است از سوی دیگر، بررسی دقیق حکم آن را ضرورت می بخشد. از همین رو، این نوشتار ضمن بهره گیری از تلاش های گذشتگان، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و با رویکردی توصیفی - تحلیلی در صدد ترمیم این خلاء اساسی برآمده که حاصل آن اثبات اباحه مطلق تعدد زوجات است. با این وجود، نگارندگان معتقدند می توان اصل وحدت زوجه را به عنوان یک اصل اساسی در نظام فقهی اسلام تلقی نمود.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد