چکیده:
یکی از وجوه تمایز دو بُن‌نگرة جریان سنت‏گرایی و تجددگرایی در موضع آنها نسبت ‏به «عقل» است. بُن‌نگرة سنت‏گرایی به عقل کلی(intellect) و بُن‌نگرة تجددگرایی به عقل جزیی(ration) معتقد است، که مهم‌ترین پیامد این نگره(تجددگرایی)، پذیرش مطلقِ «عقل» و خودْبسنده‌دانستن آن و در نتیجه، انکار رازگونگیِ عالم است.
مقاله به کاستی‌های بُن‌نگرة تجددگرایی از نگاه سنت‌گرایان اشاره و ما را با نقد قدرت‌مندانه و سازش‌ناپذیر ایشان علیه عقل تجددگرا آشنا می‌کند.
نگارنده بر آن است که باید اضلاع معرفت‌شناختی این دو بن‌نگره بر مخاطب اسلامی روشن گردد تا در گفتگوهای پیش‌رُوانة اسلامِ اصیل با باورمندان به تجدد غربی بهره‌گیری شود. 

دانــلود