چکیده:
نظریة طراحی هوشمند، نظریه‎ای علمی که در مقابل نظریه‎ی فرگشت قد علم کرده است. نظریة طراحی هوشمند با ساز و کارهای علمی در صدد است وجود و یا عدم عامل هوشمند را در فرایند علی موجودات زنده شناسائی کند. یکی از اصلی ترین نظریه پردازان این جریان، ویلیام دمبسکی می‎باشد. او با ارائه‎ی ملاک و معیاری به نام «پیچیدگی تشخص یافته» برای تشخیص نظم، به فهم همگانی و فطری از نظم، نسق بخشیده است. سپس با ارائه‎ی شواهدی از زیست شناسی دال بر پیچیدگی‎های تشخص یافته بهترین تبیین برای آنها را عامل هوشمند می‎داند. برخلاف تبیین فرگشت گرایان که همه چیز را برآمده از یک فرایند مادی و طبیعی غیرهوشمند می‎دانند. تبیینی که سال هاست آویزه دست ملحدین برای تئوریزه کردن الحادشان قرار گرفته است. از آن جا که نظریة طراحی هوشمند به عنوان رقیب نظریة فرگشت به حساب می‎آید، جای تعجب ندارد که از سوی فرگشت گرایان به موضوعی چالش برانگیز تبدیل شده باشد. این چالش به انحاء مختلف نظریة طراحی هوشمند را درگیر کرده است از جمله: اخراج دانشمندانی که به نحوی مرتبط با جریان طراحی هوشمند هستند، منع تدریس و بحث دربارة این نظریه در مراکز علمی همچون مدرسه و دانشگاه و برچسب غیر علمی زدن به نظریه. در این نوشتار به بررسی تعدادی از مهم ترین چالش‎های منطقی که از سوی نقادان این نظریه مطرح گردیده است می‎پردازیم.

دانــلود