چکیده:
در نظام حقوقی اسلام و مقررات ایران، نکاح بیمار مشرف به موت با نکاح سایرین متمایز است. ماده «945» قانون مدنی ایران ارث زوجه در نکاح مریض را منوط به دخول یا بهبودی از مرض کرده و قبل از دخول ارث را منتفی اعلام کرده است. فقهای امامیه به پشتوانه روایات مستفیض حکم فوق را استنباط کرده و در اصل حکم اختلافی ندارند. به تصریح روایات، موت مریض قبل از دخول سبب بطلان نکاح شده و زوجه را از ارث محروم می نماید. ماهیت بطلان نکاح، اختصاص یا عدم اختصاص حکم به مریض، موت زوجه قبل از مریض و ماهیت مرض موت از جمله ابهاماتی هستند که در مسئله وجود دارد و فقهای امامیه در آن اختلاف کرده اند. در بین مذاهب عامه، فقط فقهای مذهب مالکی نکاح مریض را باطل می دانند. سایر مذاهب، نکاح مریض و صحیح را یکسان دانسته و به صحت نکاح مریض و توارث زوجین فتوا داده اند. مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای به منظور بیان مبانی فقهی ماده فوق، رفع ابهامات موجود و یافتن منشأ اختلاف میان فقهای اهل سنت مورد تحریر قرار می گیرد.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد