چکیده:
فطرت را بیشتر اندیشمندان اسلام پذیرفته‌اند؛ زیرا مستند به ادله قرآنی و روایی است. فطریات از موضوعات مشترک میان‌رشته‌‌ای در بین بسیاری از رشته‌‌های علوم انسانی است. یکی از ابعاد فطرت، ثبات فطرت و بررسی فطرت بالقوه و فطرت بالفعل است. موضوع مورد پژوهش در مقاله حاضر عبارت است از اینکه آیا فطرت بالقوه است یا بالفعل. این دو با هم تفاوتی اساسی دارند که منجر به چندین تفاوت دیگر در حوزه‌‌های مختلف فرهنگی، تربیتی و اخلاقی می‌‌شود. این پژوهش به روش توصیفی، تحلیلی و با تطبیق دیدگاه‌‌های شهید مطهری و آیت‌الله جوادی آملی انجام گرفته است. با فرض اینکه در فطرت بالقوه، بالفعل‌شدن آن بستگی به محیط دارد و در فطرت بالفعل، محیط می‌‌تواند آن را از کار بیندازد، ویژگی‌‌ها و ابعاد و نتایج هرکدام از فرضیه‌‌ها بررسی شد و با تأکید بر این مبنا که معلمِ فطرت خود خدا است و محیط موجب غفلت از آن می‌‌شود و کار پیامبر و مربیان در تربیت انسان‌‌ها تذکر و غفلت‌زدایی است، فرض فطرت بالفعل قوت گرفت.

دانــلود