چکیده:
در سده های اخیر مستشرقان و محققان غیر مسلمان به صورت آکادمیک به موضوع «منابع و مصادر قرآن» توجه کرده اند. سابقه موجود از این بحث به قرن 19 میلادی برمی گردد و از آن پس تاکنون طیف گسترده ای از دیدگاه ها مطرح شده است. صاحبان این بحث به طرح شبهاتی در منابع و مصادر قرآن پرداخته و با فرضیه ها و شبهات گوناگون چنین القا می کنند که پیامبر بخش قابل توجهی از قرآن را از منابع مختلفی چون تورات، انجیل، فرهنگ و آداب جامعه جاهلی، آئین صابئان، حنفاء یا اشعار جاهلی اخذ کرده است. و یا برآنند که آن حضرت با تاثیرپذیری از شرایط اجتماعی، فرهنگی و مذهبی عصرش، خود پدید آورنده متن قرآن بوده است. خاورشناسان با تمسک به این اصل و با توجه به مشابهت های موجود نظریه اقتباس قرآن از آموزه های زردتشتی برگزیده اند.پژوهش حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی و بارویکرد انتقادی نظریه اقتباس قرآن از آموزهای زردتشتی به چالش می کشاند.به نظر می‌رسد، آنچه پایه و اساس فکری این دسته از مستشرقان را شکل می‌دهد، در وجه اول، عنادورزی دیرینه‌ی غرب نسبت به مسلمانان می‌باشد که این مسئله در رویکرد قرآن‌پژوهی ایشان نیز به چشم می‌خورد و وجه دیگر، عدم توجه به اصول پژوهش می‌باشد، و به روشنی می‌توان دریافت که هدف مستشرقان از این گونه پژوهش‌ها، شناخت اسلام و قرآن نبوده و نیست.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد