چکیده:
هدف پژوهش کنونی، واکاوی علل ناکارآمدی دروس قرآنی در توانمندسازی دانش آموزان در مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1400 بود. باوجود اینکه آموزش قرآن در جامعه امروز، نسبت به گذشته پرشتاب پیش رفته؛ اما هنوز سستی‌‌های بسیاری در این زمینه وجود دارد. به همین دلیل پژوهش کنونی قصد دارد، به این ناکارآمدی‌ها در مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان بپردازد. روش تحقیق، آمیخته به روش کیفی و کمی انجام گردید. در بخش کیفی نمونه مطالعاتی دربرگیرنده‌ی دوازده نفر از متخصصان علوم قرآنی و معلمان با پیشینه‌ی بالا و در بخش کمی شمار 62 نفر از معلمان مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان بودند. ابزار مصاحبه نخست از راه روایی به روش CVR و CVI به دست اساتید و متخصصان رشته الهیات و علوم قرآنی مورد تأیید قرار گرفت. واکاوی داده‌ها در بخش کیفی به روش کدگذاری در سه گام باز، محوری و انتخابی و در بخش کمی از آزمون تی تک نمونه‌ای بهره گرفته شد. یافته‌‌های بخش کیفی نشان داد که نُه علل ناکارآمدی در برنامه آموزشی قرآن در مدارس ابتدایی وجود دارد و این ناکارآمدی‌‌ها در سه دسته معلمان، خانواده، امکانات درونی مدرسه تقسیم می‌‌شوند. یافته‌های بخش کمی نیز حاکی از آن بود که ناکارآمدی‌های روش تدریس دروس قرآن، از دیدگاه معلمان قرآن مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان، ناکارآمدی آموزشی و ناکارآمدی بیرونی و درونی است

دانــلود