چکیده:
قرآن در سوره قیامت، حقیقتی را که منکران معاد در دنیا پنهان می‌کردند، آشکار می‌کند.­ آنان وانمود می‌کردند که شبهه‌ای علمی، یعنی ممکن نبودن زنده شدن مرده باعث می‌شود به رستاخیز ایمان نیاورند؛ ولی قرآن ماهیت‌شان را روشن کرد: أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ بَلى‏ قادِرینَ عَلى‏ أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ بَلْ یُریدُ الْإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَهُ؛[1] آیا انسان مى‌پندارد که هرگز استخوان‌هاى او را جمع نخواهیم کرد؟! آرى، ما قادر هستیم که (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. [نه اینکه به گمان او قیامتى در کار نباشد] بلکه انسان مى‏خواهد [با دست و پا زدن در شک و تردید] فرارویش را [از اعتقاد به قیامت که بازدارنده‏اى قوى است‏] باز کند [تا براى ارتکاب هر گناهى آزاد باشد!].
[1]. قیامت: 3 ـ 5.

دانــلود