چکیده:
نوشتار حاضر نگاهى راهبردى به مسأله زنان دارد و جستارهاى فقهى درآن، با چنین رویکردى انجام گرفته است. بدین منظور، نخست یاد کردى از اسناد بین المللى و بویژه کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان به عمل آمده است، سپس واکنشهاى روحانیت و حوزه، در قبال این کنوانسیون، که بیش‏تر در حد اعلامیه و فتواست، بازگو گردیده است. نویسنده بر آن است که روحانیت و حوزه:
نخست آن که: باید به طور فعال و کارآمد در رویارویى با اسناد بین المللى درتمامى زمینه‏ها و بخصوص اسناد مربوط به زنان عمل نمایند.
دو دیگر: رویارویى فعال، به معناى نفى و طرد همه جانبه نخواهدبود.
سه دیگر: رویارویى کارآمد در گرو بازاندیشى در روش اجتهاد و نیزنگرشهاى موجود در مورد زنان و روابط زن و مرد مى‏باشد.
ازاین روى، دو روش اجتهادى; لفظ و علت محور و روش اجتهاد مقصد ومصلحت بنیاد، پیامدها و نکته‏هاى قوت و ضعف هرکدام، بخصوص درحوزه مسائل مربوط به زنان بازنموده شده و مورد نقد قرار مى‏گیرد و سپس روش سوم اجتهادى عرضه مى‏شود که در اثر درهم آمیزى دو روش یادشده، به وجود مى‏آید و ترکیب نوینى را مى‏سازد و کارآمدى و خلوص دینى را توأمان مى‏تواند تأمین نماید. بر اساس آن به محتواى کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان، نظر افکنده و کاستیهاى آن بازگو و به نقد گذاشته مى‏شود و همچنین دیدگاه و نگره اسلامى در مورد حقوق و تکالیف ومسؤولیت زنان، با روش جدید بازخوانى و رسالت و مسؤولیت علمى - آموزشى، راهبردى - ارتباطى حوزه و روحانیت، در چنین راستایى شناسانده مى‏شود.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد