چکیده:
درآمد انسان وقتى و تنها وقتى، معرفت اخلاقى دارد که آراء اخلاقى او صادق بوده و به‏نحوى موجه پذیرفته شده باشند. این‏که آیا هرکسى در عمل، واجد معرفت اخلاقى است، در معرض شک و تردید جدى است; هم به دلیل این‏که آراء اخلاقى به سختى قابل توجیهند و هم به دلیل این‏که دلیلى به سود این اندیشه در دست است که آراء اخلاقى نه بیانگر باور (که ممکن است صادق یا کاذب ارزیابى شود)، که ابرازکننده ذوق و سلیقه‏اند. دفاع کامیاب از این دیدگاه که انسانها حقیقتا معرفت اخلاقى دارند، مقتضى برطرف کردن این شکوک است. کوششهایى که در این راستا صورت گرفته معمولا بر جوانبى انگشت تاکید مى‏نهند که در آن جوانب، آراء اخلاقى ما، و شواهدى که به سود آن آراء در دست داریم، مشابه آراء و شواهدى است که ما در باب مسائل و موضوعات غیراخلاقى، مانند منطق، ریاضیات، علم تجربى، روان‏شناسى و تاریخ، در دست داریم. در گام بعدى، این [دیدگاهها] مى‏کوشند تا نشان دهند که ما حقیقتا دلیل معتبرى در دست داریم که پاره‏اى از آراء اخلاقى خود را مطابق با واقع بدانیم.

دانــلود