چکیده:
آیه نور، تبارنامه ایزدنوشت انسان و کاشف‌الاسرار آفرینش است. ساخت زبانی این آیه، سخت استعاری و نمادین است؛ بدان پایه که تمثیل نور را پیچیده‌ترین مَثَل قرآنی شمرده‌اند که بیشترین سهم را در شکل‌گیری زبان نمادین در پهنه فرهنگ و معارف اسلامی دارد. بی‌شک رمزگشایی از نمادهای تمثیل نور -هم‌چون چراغ و چراغدان و آبگینه و زیتون- از بارزترین مصادیق «تدبّر قرآنی» و از بایسته‌های معرفتی «وحی‌باوری» است که قرآن خود، اهالی اقالیم ایمان را بدان فراخوانده است. هم از این روست که حکما و متفکرانی چون ملاصدرا و مطهری این آیه را بسیار قابل تأمل یافته و صرف همه عمر را برای درک اسرار آن شایسته دیده‌اند و عرفایی چون سیّد حیدر آملی آن را اهمّ آیات توحیدی قرآن بر شمرده‌اند. به جهت نقش کلیدی این آیه در خداشناسی و انسان‌شناسی قرآنی، پژوهش حاضر ابعاد زیبایی شناختی، کلامی و به ویژه عرفانی این آیه را در سه فصل به تفصیل بررسیده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد