چکیده:
از نظر نویسنده آنچه ملاک برای حصول یائسگی است، حصول طبیعی آن است و نه یائسگی زودرس و غیرطبیعی و در صورت دوم، ملاک شناخت زمان یائسگی، وضع غالب یا دست‌کم تعداد قابل توجه زنان خویشاوند و هم‌سان است. با توجه به سن طبیعی یائسگی و فرق آشکار آن با سن تعبدی خاص، تنها تحلیل مقبول در بیان چگونگی نسبت میان این‌ دو، محدودکردن سن تعبدی به‌صورت شک و به‌عنوان حکم ظاهری است. آثار طبیعی قاعدگی و یائسگی به عنوان دو مقطع زندگی زنان که ارتباط مستقیم با نیمه دیگر جامعه دارد، همواره محل توجه بوده است، اما در دهه های اخیر به دلیل نقشی که سن قاعدگی و یائسگی در سیاست گذاری های کشورها دارد، مورد اهتمام زیاد بوده است. در میان فقهای اسلامی نیز از گذشته این پرسش بوده است که سن قاعدگی و یائسگی و ملاک آن چیست؟ در حوزه شناخت فلسفه و حکمت احکام نیز این پرسش جلب توجه می کرده است که ناهمخوانی میان ظواهر برخی ادله و نیز گفته های فقها با وضع طبیعی را چگونه باید تحلیل کرد؟ اجتهادی بودن پرسش، گسترش پژوهش های موضوع شناسانه و دشواری هایی که لازمه برخی دیدگاه های فقهی است، این پرسش را در سال های اخیر پررنگ تر کرده است که آیا احکام شرعی قاعدگی و یائسگی بر موضوع واقعی بار شده یا اعتباری و حکمی؟ این پژوهش با بررسی آیات و روایات و دیدگاه فقها و شناخت موضوع در دانش تجربی و پژوهش های میدانی، نشان داده که موضوع احکام یائسگی، یائسگی «واقعی طبیعی» است. شناخت راه های اثبات قاعدگی و یائسگی، حکم یائسگی غیرطبیعی، حکم شکّ در سن و شک در استحاضه از دیگر مسائلی است که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است.

دانــلود