چکیده:
بیان احکام شرعی مربوط به «غنا و موسیقی» و حرمت آن نزد مذاهب مختلف فقهی اسلامی است. در این پژوهش دیدگاه‌های فقهی علمای مذاهب اهل‌سنّت و شیعه در مورد حرمت غناء و ادله فقهی حرمت آن بیان گردیده است. نگارنده ابتدا تعریفی لغوی و اصطلاحی از غناء و موسیقی ارایه کرده آن‌گاه حکم غناء را از منظر فقهای معاصر شیعه امامیه مانند آیت‌الله سیّدعلی حسینی‌سیستانی، آیت‌الله سیّدعلی خامنه‌ای، آیت‌الله سیّدکاظم حائری و علمای اهل‌سنّت مانند شیخ محمود شلتوت و شیخ یوسف القرضاوی بیان کرده است. از نظر نگارنده موسیقی و غنا از مصادیق لهو لعب می‌باشدکه فقهای فریقین در حرمت آن اتفاق نظر دارند. وی هم‌چنین موارد جواز و استثنای غناء را بیان کرده و استدلال فریقین به آیات و روایات و سایر ادله شرعی مبنی بر حرمت غنا را مطرح نموده است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد