چکیده:
مقوّم شخصیت و نبوت انبیا و تنها سرمایه آن‌ها همان وحی یا به اصطلاح امروز «تجربه دینی» است. در این تجربه پیامبر چنین می‌بیند که گویی کسی نزد او می‌آید و در گوش و دل او پیام‌ها و فرمان‌هایی را می‌خواند و او را مکلّف و موظّف به ابلاغ آن پیام‌ها به آدمیان می‌کند و آن پیامبر چندان به آن فرمان و آن سخن یقین می‌آورد و چنان در خود احساس اطمینان و دلیری می‌کند که آماده می‌شود در مقابل همه تلخی‌ها و تنگی‌ها و حمله‌ها و دشمنی‌ها یک تنه بایستد و وظیفه خود را بگزارد. ... پیامبر به میان آدمیان می‌آید، پا به پای آن‌ها حرکت می‌کند، گاهی به این سو، گاهی به آن سو می‌رود، گاهی به جنگ، گاهی به صلح کشیده می‌شود، گاهی مقابل دشمنان، گاهی مقابل دوستان نادان قرار می‌گیرد و در هر یک از این موارد هم مواجهه‌ای خاص و در خور شرایط می‌کند و دین مجموعه برخوردها و موضع‌گیری تدریجی و تاریخی پیامبر است و چون شخصیت پیامبر مؤیَّد است و عین وحی است هر چه می‌کند و می‌گوید نیز، مقبول و مؤیَّد است.... شخصیت پیامبر محور است و دین حول این شخصیت می‌تند و می‌چرخد. بدین قرار دین تجربه روحی و اجتماعی پیامبر است و لذا تابع اوست و از آنجا که این تجارب گزاف نیست، برای همه پیروان و شخص پیامبر نیز متّبع و الزام‌آور است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد