مبانی اخلاق در دین
پایاننامه: باقرالعلوم(ع) - 1390 - [کارشناسی ارشد ناپیوسته]
کلیدواژه:
اخلاق فلسفی
،
اخلاق عرفانی
،
ابن سینا
،
حسین بن عبدالله
،
۳۷۰-۴۲۸ق.
،
ابن عربی
،
محمد بن علی
،
۵۶۰-۶۳۸ق.
،
غایت اخلاق
،
کمال انسان
،
سعادت
،
اعتدال
چکیده:
پژوهش حاضر بررسی غایت اخلاقی دو رویکرد اخلاق فلسفی و اخلاق عرفانی از دیدگاه دو اندیشمند بزرگ فلسفه و عرفان یعنی ابن سینا و ابن عربی است. اندیشمندان مسلمان اخلاق را مشتمل بر فضایل و ملکات می دانند و زندگی فضیلت مندانه و انجام افعال اخلاقی را مقدمه برای رسیدن به خیر و غایت نهایی می دانند. غایت هر شی چیزی است که کمال او به شمار می رود و اکنون فاقد آن است و با حرکت به سمت آن غایت و رسیدن به آن به کمال می رسد قوه و استعدادهایش به فعلیت می رسد. نوع غایی که هر نظام اخلاقی بعنوان کمال نهایی خویش معرفی کرده است به دیدگاه آن نظام نسبت به جهان هستی، مبدا و معاد (مبانی هستی شناختی) و ارتباط انسان با نظام هستی، نوع نگرش نسبت به حقیقت انسان و مراتب و قوا و استعدادها و کمالاتی که برای چنین انسانی قابل حصول است(مبانی انسان شناختی) و دیدگاهش راجع به معرفت و قوای ادراکی انسان (مبانی معرفت شناختی) بستگی دارد. تفاوت در مبانی در دو رویکرد فلسفی و عرفانی موجب گردیده غایتی را که هر یک برای اخلاق در نظر گرفته اند متفاوت باشد. غایت اخلاق فلسفی از نظر ابن سینا عبارت است از رسیدن نفس به کمال عقل عملی و ملکه اعتدال است. و غایت اخلاق عرفانی از دید ابن عربی تخلق به اخلاق الهی است که از ویژگی های مقام فناء فی الله است و در قلب انسان حاصل می شود. در هر دو دیدگاه فلسفی و عرفانی، اخلاق در میانه سلوک و حرکت استکمالی به سمت کمال نهایی است و لذا در هر رویکرد فضایل و کمالات اخلاقی مقدمه برای رسیدن به غایت و کمال نهایی هستند. اختلاف نظر درباره غایت اخلاق در دو نظام اخلاقی موجب اختلاف نظر در مصادیق فضایل و کمالات اخلاقی و همچنین معنای آنها شده است. به این معنا که در هر یک از دو نظام اخلاقی با توجه به غایت اخلاقی مد نظر در آن نظام مصادیقی که از کمالات و فضائل ذکر گردیده که در نظام اخلاقی دیگر وجود ندارد و بعلاوه فضایلی که در هر دو نظام اخلاقی مشترکا وجود دارند از حیث معنا با یکدیگر متفاوت می باشند. سعادت نیز در هر دو دیدگاه نتیجه کمال انسان است و کمال نهایی ابزاری برای رسیدن به سعادت و خیر تلقی گردیده است. اما با توجه به اختلاف دو رویکرد درباره کمال و غایت، سعادت در هر دیدگاه معنا و مصداقی متفاوت از دیگری یافته است. به همین جهت سعادت از نظر ابن سینا در ارتباط با تعقل و فعالیت عقلانی است ولی از نظر ابن عربی از جنس دستیابی و وصول است چون در ارتباط با حقیقت انسان و قلب است. سعادت در هر دیدگاه دارای مراتب و درجات متفاوتی است. واژگان کلیدی: اخلاق فلسفی، اخلاق عرفانی، ابن سینا، ابن عربی، غایت اخلاق، کمال انسان، سعادت، اعتدال، فناء
پژوهش حاضر بررسی غایت اخلاقی دو رویکرد اخلاق فلسفی و اخلاق عرفانی از دیدگاه دو اندیشمند بزرگ فلسفه و عرفان یعنی ابن سینا و ابن عربی است. اندیشمندان مسلمان اخلاق را مشتمل بر فضایل و ملکات می دانند و زندگی فضیلت مندانه و انجام افعال اخلاقی را مقدمه برای رسیدن به خیر و غایت نهایی می دانند. غایت هر شی چیزی است که کمال او به شمار می رود و اکنون فاقد آن است و با حرکت به سمت آن غایت و رسیدن به آن به کمال می رسد قوه و استعدادهایش به فعلیت می رسد. نوع غایی که هر نظام اخلاقی بعنوان کمال نهایی خویش معرفی کرده است به دیدگاه آن نظام نسبت به جهان هستی، مبدا و معاد (مبانی هستی شناختی) و ارتباط انسان با نظام هستی، نوع نگرش نسبت به حقیقت انسان و مراتب و قوا و استعدادها و کمالاتی که برای چنین انسانی قابل حصول است(مبانی انسان شناختی) و دیدگاهش راجع به معرفت و قوای ادراکی انسان (مبانی معرفت شناختی) بستگی دارد. تفاوت در مبانی در دو رویکرد فلسفی و عرفانی موجب گردیده غایتی را که هر یک برای اخلاق در نظر گرفته اند متفاوت باشد. غایت اخلاق فلسفی از نظر ابن سینا عبارت است از رسیدن نفس به کمال عقل عملی و ملکه اعتدال است. و غایت اخلاق عرفانی از دید ابن عربی تخلق به اخلاق الهی است که از ویژگی های مقام فناء فی الله است و در قلب انسان حاصل می شود. در هر دو دیدگاه فلسفی و عرفانی، اخلاق در میانه سلوک و حرکت استکمالی به سمت کمال نهایی است و لذا در هر رویکرد فضایل و کمالات اخلاقی مقدمه برای رسیدن به غایت و کمال نهایی هستند. اختلاف نظر درباره غایت اخلاق در دو نظام اخلاقی موجب اختلاف نظر در مصادیق فضایل و کمالات اخلاقی و همچنین معنای آنها شده است. به این معنا که در هر یک از دو نظام اخلاقی با توجه به غایت اخلاقی مد نظر در آن نظام مصادیقی که از کمالات و فضائل ذکر گردیده که در نظام اخلاقی دیگر وجود ندارد و بعلاوه فضایلی که در هر دو نظام اخلاقی مشترکا وجود دارند از حیث معنا با یکدیگر متفاوت می باشند. سعادت نیز در هر دو دیدگاه نتیجه کمال انسان است و کمال نهایی ابزاری برای رسیدن به سعادت و خیر تلقی گردیده است. اما با توجه به اختلاف دو رویکرد درباره کمال و غایت، سعادت در هر دیدگاه معنا و مصداقی متفاوت از دیگری یافته است. به همین جهت سعادت از نظر ابن سینا در ارتباط با تعقل و فعالیت عقلانی است ولی از نظر ابن عربی از جنس دستیابی و وصول است چون در ارتباط با حقیقت انسان و قلب است. سعادت در هر دیدگاه دارای مراتب و درجات متفاوتی است. واژگان کلیدی: اخلاق فلسفی، اخلاق عرفانی، ابن سینا، ابن عربی، غایت اخلاق، کمال انسان، سعادت، اعتدال، فناء
مبانی اخلاق در دین
3/21/2011 12:00:00 AM
برای این سند علمی فایلی وجود ندارد
دین و اخلاق
نویسندگان:
علی حقّی
،
پاتریک هـ. نول اسمیت
،
مقاله نشریه: پژوهش های قرآنی » سال 1377 13-14
اخلاق تبليغ دين
نویسنده:
مهدي احمدپور
،
طرح پژوهشی: قرارداد هاي اعضاي هيئت علمي ومحققين رسمي » از تاریخ: 1396/03/20 تا تاریخ: 1398/01/01
مبانی اخلاق سیاسی در اسلام
نویسنده:
غلامرضا بهروزلک
،
مقاله نشریه: قبسات » سال 1388 بهار 1388 شماره51
دین و اخلاق : بررسی گونه های وابستگی اخلاق به دین
نویسنده:
جواد دانش
،
کتاب: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی - 1392