چکیده:
دو موضوع اخلاق و سیاست و رابطه میان آن دو از موضوعات مهم و چالش برانگیز در طول تاریخ بوده ، اما از آنجا که اخلاق و سیاست هردو زیر مجموعه حکمت عملی قرار می گیرند ، این حوزه از دانش علاوه بر عرصه نظر با عمل و رفتار انسان نیز در ارتباط است و برای اداره یک جامعه و ایجاد نظمی درست و عادلانه به کار می رود . از اینرو برای دست یابی به این مهم هر دو از اهمیت یکسانی برخوردارند و برای تدبیر امور اجتماع از هیچ یک از آنها نمی توان چشم پوشید. همچنین کاربرد اخلاق و سیاست در جامعه نیازمند وجود رابطه ای معقول میان آنهاست تا منزلت، جایگاه و کارکرد شایسته هر کدام معین گردد و از بروز مشکلات و معضلات جدی در جامعه جلوگیری شود. با توجه به ضرورت و اهمیتی که بیان شد در تحقیق حاضر بر اساس چهارچوب نظري و الگوي ارائه شده از رابطه ميان اخلاق و سياست، ديدگاه حاكم بر مناسبات میان آن دو در نظام جمهوری اسلامی ایران بررسی می شود و در ادامه عملكرد حاكم در عرصه اخلاق و سياست ميان سياستمدارن و مسئولان نظام با توجه به ديدگاه حاكم مورد ارزيابي قرار مي گيرد. از مجموع اين روند اين فرضيه اثبات مي شود كه قانون اساسي و مباني و اصول نظام جمهوری اسلامی ایران در راستاي تبعيت سياست از اخلاق به دنبال تحقق سياست فاضله است و اين در حالي است كه ما شاهد گسترش بد اخلاقی هاي سياسي در ميان سياستمداران نظام هستيم، تعارضي كه در دراز مدت منجر به بحران های مشروعيت و کارآمدی برای نظام جمهوری اسلامی ایران خواهد شد. و در پايان تحقيق با بررسي اين دو بحران شكل گرفته از مناسبات ميان اخلاق و سياست در نظام جمهوري اسلامي، راهکارهای مناسب و اثر بخش برای برون رفت از آن ارائه مي شود. كلمات كليدي: اخلاق، سياست، مناسبات، ‌نظام جمهوري اسلامي ايران

دانــلود