چکیده:
سیاستِ خارجى جمهورى اسلامى ایران در دو دهه گذشته در رابطه‏اى تعاملى، از نظامِ بین‏الملل تأثیر پذیرفته و خود نیز بر آن تأثیرگذار بوده است. براى تحلیل و تحوّلِ رفتار آن، چارچوبِ تحلیلِ «ساختار - كارگزار« ابزار مناسبى است، زیرا رفتار سیاست خارجى دولت‏ها را در رابطه‏اى تعاملى در نظر مى‏گیرد. پژوهش حاضر، ضمن به كارگیرى مفاهیم و چارچوبِ تحلیلىِ نظریه فوق، مى‏كوشد تا تحول سیاست خارجى ایران را در قالب آن تحلیل كند. در این چارچوب، ضمن توجه به تأثیر ساختارهاى مادى و پى‏آمدهاى تصمیم بر آگاهى و بینشِ كارگزار، به نقشِ تعیین كننده اندیشه اسلامى پرداخته شده و كوشیده است تا رفتار سیاست خارجى ایران را با توجه به نقشِ عقیده اسلامى بر محیط ذهنى و ادراكىِ كارگزار، در رابطه تعاملى آن با ساختار نظام بین ‏الملل بررسى كند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد