چکیده:
قرن یازدهم میلادی، قرن آغاز تفکر نوین در عرصه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، علمی و حتی در باره خود انسان بود. این سرنوشت غریب از اروپا آغاز شد و رفته رفته به دیگر مرزهای جغارفیای شرق و غرب رسید. آغازگر این تفکرات نوین که می توان آن را تجدد یا مدرنیته نامید از دانشمندانی همچون کپرنیک کپلر و گالیله بود که در ادامه با تجربه محوری و علم باوری بیکن، دکارت، و نیوتن همراه شد و با جان لاک و در نهایت امانئول کانت به اوج خود رسید در دیکر ممالیک نیز این تفکر نمود پیدا کرد در این میان برخی از کشورها در ابتدا با روبنای این تمدن که همان مسائل فرهنگی و نمودهای سخت افزاری ان است یعنی با صناعت و فنون روبرو شده و متاثر گردیدند اما از زیربنا که همان مبانی مدرنیته است غفلت ورزیدند. در ایران و مصر افرادی همچون سید جمال الدین اسد آبادی و شاگردان وی با برخی از وجوهات تجدد همراه بودند اگر چه اخلاق را زیربنای تمدن می دانستند سید جمال و شاگردان وی تفاسیر جدیدی از علم و فلسفه ارائه دادند که اگر چه در ایران و مصر تازگی داشت اما در غرب از قرن‌ها پیش با کپرنیک و گالیله آغاز و با بیکن و کانت کامل شده بود. سید علم را به دانش تجربی ختم می کرد و فلسفه سلف همچون مشاء و اشراق را نه تتنها کامل نمی دانست بلکه پرداختن به آن را تقبیح می کرد. ظهور و بروز این تفکرات سید، در نوشته های شاگردان وی عبده و رشیدرضا نیز در تفسیر تجربی آیات الهی و تطبیق بعضی از احکام با قوانین حقوقی دوران مدرن به چشم می خورد. واژگان کلیدی: علم باوری، دانش تجربی، تمدن غرب، تجدد (مدرنیته) مولفه های تجدد (تمدن مدرن)

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد