چکیده:
نظریه "فطرت" مبتنی بر آفرینش ویژه انسان است که بر اساس آن نوع انسان از سرشت مشترکی برخورداند که این سرشت ویژگی های خاصی را در جنبه های وجودی انسان از جمله در حوزه معرفت و ادراک و نیز در حوزه گرایش ها در بر می کیرد. لذا امور فطری به دودسته ادراکات فطری و گرایش های فطری تقسیم می شوند. در زمینه اخلاق که مهمترین مسائل انسانی و دارای مباحث متعددی است این مسئله مطرح می شود که آیا فطرت و امور فطری جایگاهی در اخلاق و مباحث آن دارد یا نه؟ ارتباط اخلاق و فطرت را می توان به دو دسته نظی و عملی بررسی کرد. غالب متفکران معتقدند که بخشی ار ادراکات و آگاهی های انسان فطری است بنابرانی بخشی از ادراکات عقل عملی نیز چنین اند و برخی قضایا حکم بدیهیات در عقل نظری است که به دلیل وضوح و بداهت نیازمند استدلال و... نمی باشد. علاوه بر آن بسیاری از مفاهیم و موضوعات اخلاقی نیز حاصل برخی از فعالیت های فطری دستگاه ادراکی می باشد مانند انتزاع و برخورداری انسان از گرایش ها و تمایلات فطری نیز جایگاه ویژه ای در مباحث اخلاق به ویژه بعد عملی آن دارند. اساسا ریشه بسیاری از رفتارها و حتی صفات اخلاقی انسان به گرایشات ذاتی او برمی گردد، از جمله گرایش ویژه به خیر و فضیلت، گرایش به کمال، گرایش به زیبایی و...

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد