چکیده:
«یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‏ أَنْ یکُونُوا خَیراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى‏ أَنْ یکُنَّ خَیراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ، وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ یتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»:^[1] اى کسانى که ایمان آورده‏اید، نباید گروهى از مردان شما گروه دیگرى را استهزاء کند؛ چه اینکه شاید آنها که مورد سخریه قرار گرفته‏اند، از اینها بهتر باشند، همچنین هیچ گروهى از زنان نباید زنان دیگرى را مورد سخریه قرار دهند؛ چراکه ممکن است آنها از اینها بهتر باشند و یکدیگر را مورد طعن و عیب‌جویى قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسى بعد از ایمان نام کفر بگذارید و آنها که توبه نکنند، ظالم و ستمگرند. آبروریزی از گناهان بزرگ و خانمان‌براندازی است که پیامدهای ناگواری همچون ایجاد کینه، دشمنی، اختلافات خانوادگی، قومی، سیاسی و بی‌اعتمادی را به همراه داشته است. متأسفانه این آلودگی، فضای رسانه‌ها و محیط‌های مجازی را نیز دربرگرفته است و به جای آنکه با رشد رسانه، شاهد ارتقای فضایل اخلاقی باشیم، روز‌به‌روز شاهد اوج‌گرفتن بی‌اخلاقی‌ها و آبروریزی‌ها هستیم؛ درحالی‌که آبرو و شرافت از گرامی‌ترین عطایایی است که خداوند به انسان تفضل کرده است. قرآن کریم همگان را از ارتکاب هر عملی مانند مسخره‌کردن، صدا‌زدن با القاب زشت، شایعه‌کردن فساد،^[2] غیبت،^[3] تهمت^[4] و ... که سبب آبرویریزی دیگران به‌ویژه برادران دینی می‌شود، نهی کرده است.   [1]. حجرات: 11. [2]. نور: 19. [3]. حجرات: 12. [4]. احزاب: 58.

دانــلود