چکیده:
آل‌بویه از خاندان اصیل ایرانی در سده چهارم و پنجم هـ ق بودند. آنان از سال 321 تا 448 هـ ق بر مناطق وسیعی از ایران و عراق حکمرانی کردند و قدرت سیاسی خلافت عباسی را به دست گرفتند. این مقاله ضمن معرفی اجمالی نسب و حاکمان آل‌بویه و روند حکومتشان، به بیان دلایل سقوط حکومت آنان می‌پردازد و با شیوه‌ای توصیفی و روش کتابخانه‌ای تلاش دارد تا سیر تاریخی حکومت آل‌بویه را روشن سازد. یافته‌های پژوهش نمایانگر آن است که بویهیان در ایران و عراق حکومتی تأسیس کردند و پس از گذراندن دوران اوج و عظمت به دلایلی چون عدم وجود قدرت مرکزی، پایبندی به سنت‌ها و پراکندگی جغرافیایی، پس از 120 سال حکومت سرانجام به دست سلجوقیان منقرض شدند.

دانــلود