چکیده:
ایدئولوژی در حوزه‌های مختلف علوم انسانی، مانند فلسفه، جامعه‌شناسی، علوم سیاسی و دین‌شناسی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. هدف از این پژوهش واکاوی ایدئولوژی در اندیشۀ شریعتی وسروش است، و به دنبال پاسخ به این سئوالات است: ایدئولوژی در هر یک از حوزه‌های مذکور به چه معنا است؟ سروش و شریعتی، هریک، در کدام‌یک از این حوزه‌ها جای دارند؟ آیا سروش در نقد شریعتی راه را به درستی رفته است؟ در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی، نتیجه گرفته شده است که فلسفه ایدئولوژی را به معنای مبنای تجربی اندیشه‌ها یا آگاهی کاذب دانسته و جامعه‌شناسی آن را به معنای مبنای واقعیت اجتماعی یا آگاهی راستین تلقی نموده است. سروش، با غفلت از گسترۀ معنایی ایدئولوژی، نقشی ابزاری و گزینشی عمل نمودن به آن داده است و به نفی همۀ ایدئولوژی‌ها و به نقد اندیشۀ شریعتی پرداخته است، در حالی که شریعتی ایدئولوژی را بیان‌کنندۀ یک واقعیت اجتماعی می‌داند و نقشی پویا و حرکت‌آفرین به آن می‌دهد و، با عنصر اجتهاد، آن را از خطر ایستایی و دگم‌اندیشی دور می‌داند. لذا، وجود ایدئولوژی را ضرورت همۀ جوامع بشری در همۀ اعصار می‌داند و صلای پایان ایدئولوژی‌ها را از توطئه‌های نظام سلطه سرمی‌دهد، هرچند شریعتی نیز در مفهوم و مصداق ایدئولوژی دچار مغالطاتی شده است

دانــلود