چکیده:
تاریخ بیهقی، یک اثر تاریخی ـ سیاسی است که سلسله‌مراتبِ قدرتِ حاکم بر آن، در شکل‌دهی منزلت شخصیت‌های آن، تعیین‌کننده است. ابوالفضل بیهقی (470ق) که خود از کنشگران وابسته به یکی از گروه‌های فعال سیاسی در دوره غزنوی (۳۴۴ـ۵۸۳ق) است، در ناگزیر ِروزگار و به علت جبر و استبداد حکومت، در بیان روایت خویش، از رمز واژگان زبانی خاصی بهره گرفته است تا گرایش سیاسی و مطالب خود را از دید قدرتمندان پنهان کند. این پژوهش، برای شناخت عناصر منزلت و وجوه آن در تاریخ بیهقی، به واکاوی دیدگاه‌های متفاوت در این زمینه پرداخته است تا بتواند نشانه‌های زبانی منزلت‌ساز را با بهره‌گیری از تحلیل گفتمان بررسد. یافته پژوهش، نشان‌دهنده آن است که بیهقی با نشان دادن منزلت بازیگران عرصه سیاست با استفاده هدفمند از ظرفیت زبانی خویش، در پی برجسته کردن گروه خودی در برابر رقیب بوده و با برتری بخشیدن به منزلت امیر ماضی (سلطان محمود) (391ـ420ق) در برابر سلطان مسعود (421ـ432ق)، در پی به چالش کشیدن قدرت حاکم بوده است

دانــلود