چکیده:
نماز از مهم‌ترین عبادات است که در آموزه‌های دینی بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛ زیرا هدف از نماز یاد خداوند است: «أَقِمِ‏ الصَّلاةَ لِذِکْرِی»،[1] اما آن‌چه اهمیت نماز را افزایش می‌دهد، روش درست‌خواندن آن است. این امر بدون حضور قلب میسر نمى‏شود؛ زیرا یاد، یعنى حضور، و غفلت، یعنى غایب‌؛ و براى این‌که انسان در نماز، حالت ذکر و یاد او را پدید آورد، باید به حضور قلب برسد. البته «حضور قلب» و «غیاب قلب» در مقابل هم قرار می‌گیرند و نمى‏توانیم یکى را بدون تصور دیگرى درک کنیم. بنابراین ابتدا از «غیاب» و سپس از «حضور» صحبت مى‏کنیم.



[1]. طه، آیه 14.

دانــلود