چکیده:
ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن و تولد امام حسن مجتبی(ع) است. این دو جلوه‌ای زیبا از پیوند ناگسستنی قرآن و عترت را ترسیم می‌کند. در سخنی از امام مجتبی(ع) ضمن تأکید بر نقش تکمیلی این دو میراث گران‌بها، اهل‌بیت(ع) تنها ­مفسران واقعی قرآن معرفی شده‌اند. امام حسن(ع) بعد از شهادت امیرمؤمنان(ع) و بیعت مردم با ایشان، در خطبه‌ای بسیار مهم به مردم فرمود: «ما حزب پیروز خداییم. نزدیک‌ترین خاندان پیامبریم. اهل‌بیت پاکیزه و پاک اوییم و یکی از دو چیز گران‌سنگی هستیم که رسول‌خدا(ص) در امت خود به یادگار نهاد و دومی آن، کتاب خداست که در آن، بیان هر چیزی است که هیچ‌گونه باطلى، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمى‏آید. در تفسیر آن، ما اهل‌بیت مورد اعتماد هستیم و ما نیز از روی حدس و گمان آن را تفسیر نمی‌کنیم؛ بلکه از روی یقین، حقایق آن را بیان می‌کنیم».^[1] نوشتار پیش­رو قصد دارد انس قرآن ناطق با قرآن صامت را در ضمن شش محور، تبیین و بررسی نماید.



[1]. محمد بن محمد مفید؛ الامالی؛ ص 349.

دانــلود