چکیده:
این نوشتار با موضوع بررسی تطبیقی جامعه‌پذیری سیاسی در حکومت صفویه و نظام جمهوری اسلامی، به روش مقایسه‌ای و از طریق مراجعه به منابع و مدارک موجود، الگوها و فرایند جامعه‌پذیری سیاسی در دو دوره زمانی از تاریخ سیاسی کشور را مورد مطالعه و ارزیابی قرار داده است. جامعه‌پذیری سیاسی که فرایند کسب شناخت و پذیرش باورها،‌ ارزش‌ها،‌ نگرش‌ها و تفکرات نظام سیاسی حاکم تلقی می‌شود، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای مشروعیت‌بخشی به قدرت در نظام حاکم است و در هر دو نظام حکومتی صفویه و جمهوری اسلامی با استمداد از ابزارها و شیوه‌های گوناگون برای تحقق این امر تلاش گردیده است. با توجه به ماهیت دینی و شیعی حاکمیت در هر دو دوره، بهره‌گیری از ظرفیت نظام باورها،‌ ارزش‌ها، نظام فکری و معرفتی، مشارکت سیاسی و تبلیغات سیاسی سازوکارهای مهمی بوده که هر یک به شیوه خاص خود توانسته است برای جامعه‌پذیری سیاسی اعضای جامعه از ظرفیت آنها بهره ببرد.

دانــلود