چکیده:
انسان به فطرت خویش، دوستدار محبت است. از این رو، به افراد خاصی علاقه‌مند می‌شود و به آن‌ها عشق می‌ورزد. زیارت، بهترین نمونۀ بزرگ‌داشت و ارادت به آستان بزرگان دین است؛ زیرا بار سفر بستن و سختی‌های سفر را تحمل کردن، نشان می‌دهد که عشق و محبت خالصانه، وجود زائر را فرا گرفته و او را مشتاق زیارت انسانی کامل کرده است. خود زیارت، یک مکتب است؛ مکتبی دارای متعالی‌ترین اندیشه‌ها و اصول عملی که اگر با آداب و شرایط آن انجام شود، مى‌تواند یکی از زیباترین حرکت‌های معنوی را ترسیم کند. بی‌شک زیارت امامان: کارکردهای گوناگون تربیتی، سیاسی، اجتماعی و دینی دارد. این نوشتار مى‌کوشد به یکی از کارکردهای زیارت که تقویت باورهای دینی است، بپردازد.

دانــلود