چکیده:
یکی از مسائل جنجال برانگیز در تاریخ اندیشه اسلامی, مسئله صفات خداوند است. پرسش از اتّصاف باری تعالی به صفات, حقیقت صفات و رابطه ذات الاهی با آنها از جمله پرسش هایی است که پاسخ های متفاوتی از سوی متفکران اسلامی دریافت کرده است. هرچند اشاعره, به عنوان یکی از فرقه های اسلامی, معتقدند که دیدگاه معتزله درباره صفات خدا به نفی صفات منجر می شود;1 اما فی الجمله می توان گفت که همه مسلمانان, به نحوی, تحقق صفت برای ذات خداوند را پذیرفته اند.
با پذیرش صفات الاهی, تقسیم بندی های گوناگونی درباره آنها صورت گرفته است. برای نخستین بار, در کتاب های اشاعره, یک تقسیم بندی درباره صفات الاهی ارائه شد که بر اساس آن, صفات خداوند به دو نوع خبری و غیرخبری تقسیم می شود.2 صفات خبری به صفاتی گفته می شود که قرآن و حدیث از آنها گزارش داده اند و عقل در اثبات آنها راهی ندارد, همانند داشتن وجه, ید و عین که در قرآن کریم به پروردگار نسبت داده شده است. هم چنین این نکته که مؤمنان خداوند را مشاهده می کنند نیز که در روایات به آن اشاره شده است, از این دسته به شمار می رود. در مقابل, صفات غیرخبری, آن دسته از صفات است که انسان می تواند بر اساس توانایی های عقلانی خود, آنها را برای خدا اثبات کند.3

دانــلود