چکیده:
هدف اصلی این پژوهش تبیین رابطه‌ی نصیحت و زندگی مطلوب فردی، اجتماعی و سیاسی از منظر فقه سیاسی شیعه است. در این‌راستا تاثیرات اساسی خیرخواهی و لزوم "نصیحت استنصاحی" در کلیه‌ی شؤونات زندگی، به‌ویژه زندگی سیاسی–اجتماعی را به‌شیوه‌ی توصیفی–تحلیلی بررسی کرده و به این نتیجه دست یافته‌ایم که با وجود اختلافات فقها، در مجموع نصیحت و خیرخواهی برای حاکمیت به‌لحاظ "آزادی اندیشه و بیان"، "حق مشارکت سیاسی"، "خطاپذیری حاکمان" و "جلوگیری از خودمحوی آنان" امر مطلوب و حسن محسوب می‌شود. لذا نصیحت در حاکمیت اسلامی یک امر پسندیده و شایان اهمیت و ضرورت بوده و یکی از نیازهای اساسی نظام اسلامی در دستیابی به حیات مسئولانه در جامعه‌ی اسلامی است.

دانــلود