چکیده:
میرزاى قمى، عالم بزرگ شیعى است که به اذعان فقها اندیشه‏هاى او در گستره فقه و اصول، تأثیرگذار بوده است، در عرصه فقه سیاسى، دو دیدگاه به او نسبت داده‏اند: اعتقاد به مشروعیتِ سلطنت (حکومت شاهان) و اعتقاد به عدم مشروعیت سلطنت.اثر حاضر در صدد بیان این دیدگاه است که میرزاى قمى بنابر مصالحى با حکومت، تعامل داشته اما هیچ‏گاه براى سلطنت «مشروعیت بالاصاله» قائل نبوده است و به تدریج نظریه سیاسى ایشان به نظریه «ولایت سیاسىِ فقها» تحول یافته است.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد