چکیده:
جعفربن حسن حلى (676 - 602 ق) مشهور به «محقق حلى» از فقهاى به نام شیعه در قرن هفتم، و صاحب تألیفات عدیده‏اى در فقه، اصول، کلام و منطق مى‏باشد.محقق حکومت را از ضروریات جامعه و ضامن سلامت آن مى‏داند و در جاى‏جاى آثار خود سخن از سلطان عادل یا امام به میان آورده است وى حکومت در عصر حضور معصوم را ویژه ایشان و حکومت در عصر غیبت را به دلیل نیابت فقها از معصومین و این‏که آنان آگاه‏ترین افراد به شرع مى‏باشند و به‏اصطلاح او «من الیه الحکم بحق النیابة» هستند به آنان اختصاص مى‏دهد.مهم‏ترین عنصر در اندیشه سیاسى وى عنصر امر به معروف و نهى از منکر است. و به همان دلیل ضرورت تأسیس حکومت و وجوب پذیرش ولایت از طرف سلطان عادل و حتى استحباب آن از طرف سلطان جائر را منوط به انجام امر به معروف و نهى از منکر مى‏داند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد