چکیده:
بین دیدگاه‌های محمد غزالی و سورن کی‌یر کگور شباهت‌های فراوانی وجود دارد. این شباهت‌ها، هم در نوع نگاهشان در دستیابی به حقیقت است و هم موضع‌گیری آنان در برابر فلسفه و فیلسوفان؛ غزالی میان عقل فلسفی و عقل دینی تفاوت قائل می‌شود و با این‌که عقل فلسفی را دچار تناقضات درونی می‌داند، عقل دینی را تا مرحلة معیّنی معتبر می‌شمارد. کی‌یر کگور نیز با فیلسوفان مدعی عقل‌گرایی می‌ستیزد و از پذیرش عقل به عنوان یک ابزار معرفت‌بخش، ابا می‌ورزد. این نوع نگاه، موجب شده که هر دو از نقش عقل در معرفت دینی کاسته، برترین گونه معرفت دینی را، «علم حضوری» و «کشف و ذوق باطنی» به حساب آورند.

برای این سند علمی فایلی وجود ندارد